Getooid in een perzikkleurige jurk en met een sluier over haar gezwollen wang, beklimt een graatmagere vrouw de loopplank van de Africa Mercy. Niemand op het schip heeft enig idee van de lijdensweg die de vrouw aflegde en hoe ze de dood in de ogen keek.

Langzaam verhongeren

Mabouba, nu 23 jaar, stond op het punt haar middelbare school af te ronden wanneer een tumor in haar gezicht verschijnt. Noodgedwongen blijft ze thuis en haar plan om later vroedvrouw te worden, gaat niet meer door.

Na vier jaar werd de tumor zo groot dat hij op Mabouba’s slokdarm en luchtpijp drukte. Haar oom, die Mabouba naar het schip begeleidde, getuigt: “’s Nachts hoorde ik hoeveel moeite het haar kostte om adem te halen. Daarbij komt nog dat Mabouba weinig meer kon doorslikken dan wat rijst, ei of kleine stukjes brood. Ze was langzaam aan het verhongeren.”

Geld kwijt, tumor niet

De familie zocht in de tussentijd andere oplossingen. Ooms, grootouders, neven en nichten legden allen geld samen om een operatie in een lokaal ziekenhuis te bekostigen. “De artsen zeiden dat ze enkele tanden moesten trekken alvorens de tumor te verwijderen”, vertelt Mabouba. “Daarbij liep het mis en ik begon te bloeden en te bloeden zonder ophouden. Ik stond op het punt te sterven, maar haalde het gelukkig nipt.”

Het kostbare familiegeld was ze nu kwijt, maar de tumor was er nog steeds. “In die periode kon ik enkel nog aan mijn tumor denken en aan niets anders”, herinnert Mabouba zich. Ondertussen bleef het gezwel groeien, en Mabouba’s toestand verergerde.

Laatste krachten

De vader van Mabouba kon de toestand niet langer verdragen en zocht contact met Mercy Ships. Zij lichtten hem in dat er in de buurt een ziekenhuisschip was en dat Mabouba geholpen kon worden.

Graatmager en met een gezwel in het gezicht beklimt ze met haar laatste krachten de Africa Mercy. “Wanneer ik het schip betrad, voelde ik me meteen anders” vertelt Mabouba. “Ik voelde me toen al genezen.” Na onderzoek bleek dat Mabouba op het randje van de hongerdood verkeerde. Tests wezen daarbovenop nog uit dat de tumor uitzonderlijk moeilijk te verwijderen was.

De dag na haar aankomst wordt Mabouba meteen geopereerd. De operatie duurde negen uur lang en was een heus huzarenstukje. Pas ’s avonds rollen ze Mabouba uit de operatiezaal weg, de dokters waren erin geslaagd de tumor te verwijderen. “Toen ik wakker werd, voelde ik me een nieuw mens”, herinnert ze zich met tranen in de ogen. “Ik had vertrouwen in het team en in God. Mercy Ships heeft mijn leven gered en ik weet niet hoe ik ze ooit moet bedanken. Maar ik wens iedereen die me geholpen heeft een plek in de hemel toe.”