Ngora kreeg zijn zicht terug op het ziekenhuisschip van Mercy Ships
Journalist Peter Gordts trok in april naar de Global Mercy in Senegal, waar hij het levensreddende werk op het grootste ziekenhuisschip ter wereld van dichtbij meemaakte. Zijn ontmoeting met de patiënten en vrijwilligers van Mercy Ships lieten hem niet onberoerd.
Dakar, maandag 17 april, 10.15 uur. Ngora Diouf (16) en zijn vader Abdou (42) arriveren aan de kade waar de Global Mercy ligt afgemeerd. Met de trein en de bus deden ze er vijf uur over van hun dorp in de regio Saloum, een kleine tweehonderd kilometer ten zuidoosten van de Senegalese hoofdstad. Dat was vermoeiend, maar intussen konden ze al enkele dagen bekomen in een gehuurde kamer in de buurt.
Ondersteund door zijn vader, beklimt Ngora de lange en steile loopbrug. Aan boord wordt de jongen meteen onderzocht door de Nieuw-Zeelandse Ella Hawthorne, die de oogkliniek van de Global Mercy hielp installeren en nu het oogteam aan boord leidt.
Ngora ziet amper nog wat met zijn rechteroog. Cataract, bevestigt doker Hawthorne. Is dat dan geen aandoening die hoofdzakelijk ouderen treft? „Een misopvatting”, zegt de oogarts. „Vooral in het Zuiden lopen heel wat kinderen oogschade op als gevolg van de felle zon en gebrek aan aangepaste zonnebrillen, wat dan weer kan leiden tot cataract. In Ngora’s geval is de oorzaak wellicht anders, een verwonding aan zijn oog in zijn jonge jaren misschien?”
(Lees verder onder de foto)
’s Anderendaags al wordt Ngora geopereerd. Na afloop is de jongen „opgetogen en opgelucht”, bevestigt Abdou Diouf, Koranleraar, uitbater van een Koranschool en vader van acht kinderen bij twee echtgenotes. „Ngora was doodsbenauwd voor de ingreep”, zegt hij, „maar zijn hoop dat de artsen van Mercy Ships hem opnieuw ongehinderd zouden laten zien, was gelukkig vele malen groter dan zijn angst. Hij voelde geen spatje pijn en nu wacht hij ongeduldig tot hij zijn oog weer gewoon mag gebruiken. Een oogverwonding toen hij klein was? Ik heb er geen idee van. Begin 2020 merkte ik op dat hij last had met kijken en toen gaf hij toe dat hij haast niks zag door zijn rechteroog. Ik bracht Ngora toen prompt naar het ziekenhuis.”
(Lees verder onder de foto)
Op dat ogenblik lag de Africa Mercy al een halfjaar afgemeerd in de haven van Dakar en de ziekenhuisarts verwees vader en zoon meteen door naar de specialisten van Mercy Ships. Maar toen was daar ineens en genadeloos de coronapandemie, waarop de Africa Mercy het anker moest lichten. Ngora werd gevraagd geduld te oefenen tot de oogartsen van Mercy Ships opnieuw zouden afmeren in Dakar.
„Meer dan twee jaar wachten viel Ngora zwaar”, zegt zijn vader. „Hij wil namelijk Koraanleerkracht worden zoals ik en hij vreesde dat zijn studies zouden lijden onder zijn gebrekkig zicht. Hij was bovendien bang dat zijn linkeroog ook slecht zou worden. Toen we hoorden dat de Global Mercy eraan kwam, was hij opgewonden en blij. Dat we naar het schip werden uitgenodigd in volle ramadan, was wat onhandig. Ook al omdat we een tijdlang een kamer in de stad moesten huren tot Ngora daadwerkelijk onder het mes kon. In ons geval eindigt de ramadan dus vier dagen vroeger dan voorgeschreven, maar ik ben ervan overtuigd dat Allah zijn zegen geeft. Met dank aan Mercy Ships, uiteraard.”
