“Bijdragen aan het geluk van een ander mens, dat gevoel is gewoon onbetaalbaar!” – Maggi

Maggi Vanacker uit het Limburgse Meeuwen-Gruitrode en Geert Michiels uit het Antwerpse Schoten zijn gestart aan hun volgende grote avontuur als vrijwilliger aan boord van het ziekenhuisschip van Mercy Ships. De vriendinnen, beide geboren in 1965, zullen de komende twee maanden als schoonmakers werken op de Africa Mercy en zo hun steentje bijdragen aan het welzijn van de bevolking van Madagaskar.

Het worden twee epische maanden, voorspellen de vriendinnen. Dat Maggi daardoor wellicht de geboorte van haar tweede kleinkind mist, neemt ze er graag bij. “Dat is nu eenmaal de realiteit als je zoals ik bent aangestoken door het Mercy Ships virus”, grijnst ze. En dan met een knipoog: “Gelukkig is er Skype om dat heugelijke moment van een afstand mee te beleven. Het gemak van het videobellen, ontdekt dankzij Mercy Ships, omarmt zelfs een old-fashioned girl zoals ik.”

Thuisfront

Onze vraag voor een gesprek komt ontzettend last minute, want 24 uur voor hun vliegtuig opstijgt, maar beide dames gaan er zonder morren op in, barstend van de voorpret. “Mijn man zucht straks wellicht: ‘Eindelijk twee maanden rust!’, maar stilletjes wil hij best zelf ooit wel eens mee aan boord”, zegt Maggi Vanacker. “Als koppel moet je je echter voor langere tijd engageren en dat schrikt af. Voorlopig.”

Geerts echtgenoot herstelt dan weer van een gebroken elleboog en zou misschien wel nog wat hulp kunnen gebruiken, “maar dan moeten de kinderen maar even inspringen voor hun vrijwilligende moeder”, glimlacht ze. Het hele gezin supportert voor haar als voor de Rode Duivels, zo blijkt.

“Na Guinee volgde Senegal, en straks is er dus Madagaskar” – Maggi

Nieuwe uitdaging

Beiden bouwjaar 1965, is Maggi Vanacker de meer ervaren ‘Mercy Shipper’ in het duo. In 2018 was ze er voor het eerst bij, aan boord van de Africa Mercy in het West-Afrikaanse Guinee. “De kinderen waren uitgevlogen en ik zocht een nieuwe uitdaging. De leegte opvullen, weet je wel?”

“Twee jaar lang schuimde ik het internet af op zoek naar vrijwilligerswerk dat me lag, maar het was de tv-serieThe Surgery Ship op National Geopgraphic, over het reilen en zeilen aan boord van de Africa Mercy, die me aan boord haalde.”

“Zo eenvoudig bleek dat echter allemaal niet. Ik lijd aan de ziekte van Crohn en er kwam een papierwinkel aan te pas alvorens ik fit werd bevonden voor mijn Afrikaanse avontuur. Na Guinee volgde Senegal, en straks is er dus Madagaskar.”

Madagaskar

Madagaskar en Mercy Ships, het is een oud liefdesverhaal, al dateert die laatste liefdedaad voor de bevolking van ’s werelds op drie na grootste eiland (na Groenland, Nieuw-Guinea en Borneo) al van 2015. Daar kwam eerder dit jaar verandering in, toen de Africa Mercy aanmeerde in de belangrijkste haven van het land, Toamasina, zo’n 350 kilometer ten noordoosten van de hoofdstad Antananarivo.

Mercy Ships hoopt tijdens deze nieuwe werkperiode meer dan duizend operaties aan boord te kunnen verrichten. Madagaskar, dat zowat even groot is als Frankrijk en België samen, is straatarm en telt amper artsen en verpleegkundigen. Daarom biedt Mercy Ships bovenop de gebruikelijke operaties ook opleidingen aan voor lokale zorgverleners.

“Vrijwilliger op een ziekenhuisschip? Dat is helemaal mijn ding!” – Geert

Eerste kennismaking

Kleuterjuf Geert Michiels gooide in 2018 naar eigen zeggen de handdoek in de ring omdat “het onderwijs niet meer is wat het was”, maar geniet van een verlofstelsel en doet als vrijwilliger de voorbewaking in een kleuterschool in haar buurt. In haar gewezen school, Sint-Ludgardis Merksem, kunnen ze bovendien nog op haar rekenen voor bos-, zee-, of boerderijklassen. Het respect is blijkbaar wederzijds, want tijdens Geerts missie naar Senegal koppelde SLM haar vastenactie aan Mercy Ships.

“In de aanloop naar Kerstmis 2020 hoorde ik in De Madammen op Radio 2 Rit Borremans getuigen over haar engagement voor Mercy Ships”, vertelt Geert. “Tandartsassistent en gemeentegenoot Rit was in 2007 de allereerste Vlaamse vrijwilliger aan boord en is ook de moeder van gewezen Ketnet-wrapster Charlotte Leysen, die moederlief kwam opzoeken in Benin. Ik liet alles vallen, zette de radio luider en luisterde ontroerd naar Rits getuigenis. Na afloop wist ik: ‘Vrijwilliger op een ziekenhuisschip? Dat is helemaal mijn ding.’”

Toevallige ontmoeting

Geert spoedde zich naar een info-namiddag van Mercy Ships. “Op het podium stond ene Maggi Vanacker, microfoon in de hand, helemaal zichzelf te wezen”, lacht Geert bij de herinnering. „Dolenthousiast vertelde ze in haar niet te evenaren Limburgse tongval over haar ervaringen in Guinee. Ik was meteen verkocht en droomde er al van dat Maggi me daar en dan zou meevoeren op avontuur naar exotische einders.”

“De werkelijkheid bleek echter ontnuchterend en er volgde als gevolg van COVID-19 een administratieve processie van Echternach. Vrienden begrepen maar niet waarom ik zo koppig bleef volharden, maar dan kwam het verlossende nieuws: vertrek naar Dakar, Senegal.”

“De week vóór afreis kreeg ik een telefoontje van het hoofdkwartier in Antwerpen, waarbij ik terloops vernam dat ik zou reizen in Maggi’s gezelschap. Aan de andere kant van de lijn begreep men uiteraard niet waarom die kleuterjuf uit Schoten in snikken uitbarstte…”

“Ik zou het voor geen geld willen ruilen voor een rustigere job” – Maggi

Poetsploeg

In Dakar werden Geert en Maggi aan boord van de Africa Mercy ingedeeld in de schoonmaakploeg. “Als poetshulp ga je om 8 uur aan de slag, na een korte bezinning”, legt Maggi uit. “Tot 17 uur werk je dan samen met collega-vrijwilligers en met plaatselijke dagwerkers. Per dek ben je doorgaans met z’n drieën aan de slag. Eerst poets je de toiletten en de douches en dweil je de gangen.”

“Na een pauze ga je aan de slag in alle gemeenschappelijke ruimtes, behalve in de eetzaal, die wegens specifieke hygiënische redenen een eigen poetsploeg behoeft. In de namiddag poets je het ziekenhuis. Elke week krijg je een ander dek toegewezen en wekelijks wisselen ook meestal onze poetscollega’s.”

“Het is zwaar werk, maar ik zou het voor geen geld willen ruilen voor een rustigere job.” Geert legt uit: “Wij, van de poetsploeg, komen in tegenstelling tot zowat alle andere vrijwilligers aan boord immers overal. Van de kapel tot de brug, van bij de kapitein tot bij de patiënten. Dat is een groot voorrecht.”

“Telkens we elkaar ontmoeten, is het alsof de laatste keer gisteren was” – Maggi

Samenwerking

Flapuit en warhoofd Maggi Vanacker heeft de strikte structuur van de huishoudploeg nodig, geeft ze toe. “Je voelt echter alom en gemeend respect voor je inzet, bij de nederigste dagwerker, maar evenzeer bij huischirurg en icoon Gary Parker en zelfs bij Mercy Ships-oprichter Don Stephens himself. Ook geweldig is dat ik zot ben van multiculturele contacten. In de diverse poetsploeg, met al haar nationaliteiten en talen, word ik op mijn wenken bediend.”

“In mijn evaluatierapport over mijn inzet in Guinee stond dat men me beter niet als het hoofd van een poetsploeg aanstelde, ook al poetste ik in mijn eentje een heel dek. Gelijk hebben ze. Ik ben onhandig met computers en heb weinig met hedendaagse technologie. Weekschema’s en taakverdelingen opstellen, dat is niks voor mij.”

“Maggi bedoelt dat zij – net als ik en andere vrijwilligers aan boord trouwens – soms wat laks kan zijn”, vult Geert Michiels aan met een knipoog. “Eén zaterdag of zondag om de drie weken heb je als schoonmaker dienst. Je collega-dagwerkers weten dat de reguliere baas er dan vaak niet is en durven het daarom soms een tikje minder ijverig aan te pakken.”

“Als het werk dan bijna klaar was, zond Maggi hen soms voortijdig weg. ‘Kom, ik poets die toiletten wel nog snel. Gaan jullie alvast huiswaarts’, zei ze dan.” “Jawel, maar enkel als de omstandigheden het toelieten! Die dagwerkers hebben ook gezinnen die op hen wachten”, repliceert Maggi.

Verwante zielen

Samen uit, samen thuis. “In Guinee ontmoette ik aan boord vier Amerikaanse verpleegkundigen, al wat oudere dames”, vertelt Maggi. “Hun hele tijd bij Mercy Ships waren ze samen. Ze werkten waar mogelijk samen en ook in hun vrije tijd trokken ze met elkaar op. Dat leek me geweldig.”

“In Geert vond ik in Senegal iemand die me begreep en die me mocht, en toen we allebei beslisten om te gaan voor een nieuwe opdracht met Mercy Ships, eisten we van het secretariaat in Antwerpen dat we naar Madagaskar samen zouden worden uitgezonden. Nu ja, eisen… Ze vonden het meteen prima.”

“Al is het niet zo dat de vriendinnen bij elkaar de deur platlopen. “We bellen of sms’en elkaar zelfs niet geregeld,” zegt Maggi, “maar telkens we elkaar ontmoeten, is het alsof de laatste keer gisteren was. Ook onze echtgenoten kunnen het prima vinden met elkaar. Geert en ik zijn verwante zielen.”

“Of we in dezelfde cabine willen overnachten? Dat hoeft heus niet, ik maak in elke kajuit wel vrienden, net als ik steevast in het bovenste stapelbedje beland omdat ik zo rank en tenger ben. Misschien is het zelfs goed dat Geert rust vindt zonder mij constant in de buurt…”

“Aan boord maak je vrienden voor het leven” – Geert

Vriendschappen

“Waar ik het meest naar uitkijk? Vrienden terugzien, ’s avonds midscheeps gezelschapsspellen spelen en daarbij dolle pret maken, en ’s weekends herstellende patiënten opzoeken in het Hope Center aan de wal”, zegt Maggi. „Aan boord maak je inderdaad vrienden voor het leven”, pikt Geert gretig in.

“Vrienden zoals de Amerikaanse verpleegster Fran. Zij kwam ons na Dakar zowaar opzoeken in Europa en met een aantal ‘Mercy Shippers’ trokken we naar Brugge. Onvergetelijk! Of de Zuid-Afrikaanse laborante Maartje en de Amerikaanse hostess Norma, die ons als een engel begeleidde tijdens de vereiste coronaquarantaine in Senegal.”

“Norma is straks in Madagaskar ook van de partij. Schitterend! Vrienden ook zoals de Nederlandse tandarts Marijke, die ons prompt adopteerde als Dutchies toen Maggi en ik in Dakar de enige Belgen aan boord bleken. Het meest echter kijk ik uit naar het contact met patiënten. Dat moesten we in Dakar missen, omdat wegens corona telkens dezelfde ploeg het ziekenhuis schoonmaakte.”

“Alleen al daarom moet ik gewoon terug op missie! En dan is er nog het deugddoende wederzijdse respect voor elkaars geloof. Ik ben praktiserend katholiek, maar in Dakar kwam ik pas echt onder de indruk van de dagelijkse geloofsbeleving van de islamitische collega-dagwerkers en van het oprechte respect dat ze ons betoonden.”

“Ik probeer voortdurend nieuwe dingen te bedenken om Mercy Ships te steunen” – Maggi

Grootse plannen

Maggi verkneukelt zich al bij de gedachte aan de grootse plannen die ze ditmaal aan boord weer zal bedenken om haar geliefde hulporganisatie te ondersteunen. “In Guinee riep ik via Het Belang van Limburg alle leerlingen en studenten op tijdens De Warmste Week 1 euro te doneren aan Mercy Ships. Geen idee wat het opbracht, maar het was een begin.

Een wat naïef begin weliswaar, maar sindsdien probeer ik voortdurend nieuwe dingen te bedenken om Mercy Ships te steunen. Zo zond ik pas nog een mailtje naar de makers van Stukken van Mensen. Of ik de tophandelaars in het realityprogramma een schilderij uit onze ‘kunstkamer’ thuis zou mogen aanbieden? De opbrengst is dan uiteraard voor Mercy Ships.

Uit hun antwoord blijkt dat de opnames ’s zomers plaatshebben, wanneer wij aan boord zijn, maar het eerste steentje is gelegd. Nu ik eraan denk, zou de make-over van het afgeleefde showjacht Evanna van de Verhulstjes, bekend van Gert Late Night,al zijn afgerond? Stel je voor, Gert die met de Evanna en een stel BV’s aan boord het ruime sop kiest en de Africa Mercy of de Global Mercy gaat opzoeken…”

Dromen

Maggi’s dromen reiken echter verder. “Spijtig dat Mercy Ships geen nood heeft aan pathologen aan boord, artsen die diagnoses stellen aan de hand van celmateriaal en weefselfragmentjes. Ik zou het Levi, onze oudste, meteen en zonder voorbehoud voorstellen, helemaal naar het voorbeeld van de Zuid-Afrikaanse plastische chirurg Tertius Venter, die er drie jaar over deed om zijn echtgenote te overtuigen, maar nu jaarlijks twee keer een periode van twee maand zijn expertise gratis inzet aan boord van onze ziekenhuisschepen.

Onze middelste, Jaider, is dan weer verpleegkundige en aan vakmensen zoals hij heeft Mercy Ships altijd nood. Zou het? Laten we de jongen eerst maar zijn plekje in de wereld ontdekken, zeker… Hij zou echter zo ontzettend veel terugkrijgen voor zijn engagement. Bijdragen aan het geluk van een andere mens, dat gevoel is gewoon onbetaalbaar!”