Beluister het interview met Danielle op Radio 2:

“Het ziekenhuisschip is als een klein dorp. Het is een uniek concept dat honderden individuen doet samenleven met dezelfde mindset. Dat is wonderlijk.”

Al is de Global Mercy nog maar een goed jaar in de vaart als functionerend ziekenhuis, Danielle De Paepe (61) uit Stabroek is al toe aan haar derde Tour of Duty aan boord. Drie missies als vrijwilliger in de eetzaal, waarbij ze, getooid in karakteristiek zwart-rood, dagelijks telkens een andere van zes welomschreven taken vervult.

Serving, Dishwasher, Bread, Runner, Drinks, Trolley. Het weekschema aan de scheidingswand tussen eetzaal en kombuis is ondubbelzinnig. Maaltijden serveren, de vaatwasser in- en uitladen, brood snijden, rennen tussen kombuis en eetzaal, drankjes aanvullen – waaronder overigens overheerlijk appelsap, weliswaar te tanken met pompjes die enige handigheid vereisen, bestek en tafelgerei afruimen en wegvoeren met een trolley. Dat allemaal, van kwart vóór zes tot halfacht, weliswaar met twee pauzes van telkens twee uur, opdat 641 bemanningsleden 24 uur op 24 dit drijvende ziekenhuis aan de praat kunnen houden. “Zwaar werk, zeker deze eerste keer met een heuse ziekenhuismissie”, geeft Danielle toe. “Echter zo weer goedgemaakt door het enthousiasme en de dankbaarheid van wie aanschuift om te eten. Om maar te zwijgen van de verrijkende ontmoetingen met zo veel verschillende nationaliteiten en culturen.”

Precies die aantrekkingskracht van andere culturen deden Danielle indertijd kiezen voor een baan als leerkracht in het stedelijk onderwijs in Antwerpen. Daar kapte ze echter mee toen de belangstelling voor en de ondersteuning van mensen met een migratieachtergrond in de Scheldestad dramatisch afnamen. Dan maar een korte opleiding economie in het secundair benut om een nieuwe baan aan te vatten als boekhoudkundig medewerker in het Instituut voor Tropische Geneeskunde. “Meer dan dertig jaar lang kwam ik dagelijks in contact met mensen met Afrikaanse wortels, vaak knappe koppen die na hun opleiding in Antwerpen terugkeerden naar hun land om er de gezondheidszorg uit te bouwen.”

Aan die loopbaan kwam echter tamelijk onverwachts een einde. Danielles nieuwe levensdoel doemde na het bekijken van een tv-reportage van de immer energieke Cath Luyten als ambassadeur voor Mercy Ships aan boord van de Africa Mercy. “Ik voelde me meteen aangesproken door het initiatief, ook al omdat het gratis verstrekken van levensreddende medische hulp betrof. Eerst verloor ik voortijdig mijn man aan kanker, tien jaar later bleek ook de jongste van onze twee zonen te lijden aan de ziekte. Hij was toen dertien. Ik besefte dat ik dankzij afdoende behandelingen en onze sociale zekerheid zelfs als alleenstaande moeder een goed leven kon leiden. Daarvoor wilde ik iets terugdoen.”

Aangemoedigd door het getuigenis van de Limburgse Maggi Vanacker, die in 2018 in Benin vrijwilligde als houskeeper aan boord van de Africa Mercy, besloot Danielle de administratieve worsteling van de aanmelding als vrijwilliger te doorstaan. “Ik verzocht om een taak in de kombuis, omdat ik altijd al graag kookte en dinertjes organiseerde, maar aangezien ik dat niet vermeldde in mijn cv, ging ik voor de optie eetzaal. Mij was het om het even, zolang ik maar mijn handen kon gebruiken en ik niet opnieuw aan een computer moest of achter een bureau.”

Op de grond naast de koelkast in het halletje van kajuit 6215, die Danielle deelt met vrijwilliger Anna Si, staan twee kartonnen dozen met plastic potjes. Recuperatie, zo blijkt, een project waarmee Danielles Zwitserse collega Margueritte gebruikt verpakkingsmateriaal begon in te zamelen dat anders wordt verbrand. “Ook bidons, broodzakjes en sluitstrips, zelfs afgedankte trolleys”, verduidelijkt Danielle. “De potjes zijn bestemd voor Willy, een Fransman gehuwd met een Senegalese. Hij vult ze opnieuw met yoghurt die in onze scheepsshop wordt verkocht. Iedereen in de eetzaal helpt mee en zorgt dat de spulletjes hier dagelijks terechtkomen. Wat Willy niet kan gebruiken op zijn boerderij, geeft hij weg aan de plaatselijke bevolking.”

“Bij Mercy Ships denk je misschien allereerst aan artsen en verpleegkundigen, maar het grootste deel van de crew is dat niet”, besluit Danielle. “De Global Mercy is een bedrijf en een dorp in één, een uniek concept dat honderden individuen doet samenleven met dezelfde mindset. Wonderlijk.”

> Heb jij net als Danielle zin in een buitengewone ervaring als vrijwilliger bij Mercy Ships? Kijk hoe jij kan helpen.