“Mijn avontuur op de Global Mercy is tot op heden een unieke levenservaring.”

Aan boord van de Global Mercy wordt de 67-jarige Guy Van Camp uit Willebroek alom bejegend als een knuffelbeer, zeker door het jonge volkje. De vrijwilliger-kok is dan ook de minzaamheid zelve, ook al staat hij in de kombuis bekend als een pietje-precies.

“Bij mij moet je er niet mee afkomen frituurolie te verhitten tot 300 graden in plaats van de voorgeschreven 175 om voedingswaren sneller te bruinen. Dat zie je soms, zeker wanneer het druk is in de eetzaal, maar overdreven hete olie is kankerverwekkend. Niet doen dus!”, zegt hij plechtig, zijn onafscheidelijke baseballcap naar achteren schuivend. “De meerderheid van het kombuispersoneel is niet professioneel opgeleid. Het gaat tenslotte om vrijwilligers — overigens uit alle uithoeken van de wereld en bijgevolg met telkens een andere culinaire bagage — terwijl in de ‘echte’ buitenwereld beroepskoks gewild zijn en makkelijk aan een betaalde baan geraken.”

Die aparte werkomstandigheden zijn voor Guy een extra duwtje om straks, nadat zijn driemaandelijks contract met Mercy Ships afloopt, te solliciteren naar een nieuwe baan als vrijwilliger-diëtist. Dieetleer was tenslotte zijn eerste liefde, een opleiding die hij in de loop der jaren aanvulde met avondschool hygiënewetgeving en bekroonde met een diploma manager grootkeuken. Hij gaf les grootkeuken en was in en om Mechelen aan de slag als klinisch diëtist in ziekenhuizen, in een woon-zorgcentrum en in een lokaal medisch netwerk van huisartsen en andere gezondheidswerkers. Voor de stad Mechelen was hij voedingsinspecteur — “ik controleerde alle (her)opstartende horecazaken”, wat hij overigens nog steeds is in bijverdienste.

Aan het einde van de jaren 1980 nam hij twee jaar lang buitengewoon verlof zonder behoud van wedde om een baan als klinisch diëtist in het Koning Fahdziekenhuis in de Saudische hoofdstad Riyad te kunnen aanvaarden. “Twaalf hectare state-of-the-artgebouwen met de beste apparatuur, alles gelijkvloers, 2.600 personeelsleden van 26 verschillende nationaliteiten”, zegt Guy. „Het bleek een heuse cultuurschok, nog het meest wegens de stuitende segregatie van mannen en vrouwen, maar ik maakte er vele vrienden en ik leerde er werken met vreemde culturen.”

Het televisiejournaal over het bezoek van koningin Mathilde aan de Global Mercy in de haven van Antwerpen wekte Guy’s belangstelling voor de organisatie. Hij solliciteerde naar een baan als vrijwilliger-hoofd van de voedingsdienst aan boord, “maar omdat je daartoe een jaarcontract moest ondertekenen en ik het eerst een kortere tijd wilde uitproberen, ging ik voor vrijwilliger kombuis”.

Senegal is Guy’s eerste kennismaking met Afrika. Zijn eerste bezoek aan de wal en de bijbehorende kennismaking met Dakar en zijn inwoners werd een schokkende ervaring. “Wat een armoede! En dat in een land dat zowat het meest ontwikkelde van het continent heet te zijn…”

Door zijn drukke bezigheden in de kombuis mist Guy vooral het contact met patiënten. Hij is dan ook zichtbaar opgetogen wanneer hij in het gezelschap van onze reportageploeg als een van de eerste vrijwilligers Mercy Ships’ Hope Center in de stad kan bezoeken, niet ver van waar de Global Mercy ligt afgemeerd. Hier verblijven patiënten zowel vóór als na hun operatie aan boord en Guy kan vooral de kleinsten, patiëntjes of familieleden van patiënten, niet van zich afslaan. “We koken uitsluitend voor de bemanning, terwijl de familieleden-begeleiders naar Afrikaanse gewoonte zorgen voor het eten van de patiënten, meegebracht of klaargemaakt in een aparte keuken aan boord”, zegt hij, een guitige baby op de arm. “Mijn hele professionele loopbaan stond altijd in het teken van maaltijden voor patiënten en dat mis ik. Daar staat weliswaar tegenover dat de levensreddende medische hulp die die patiënten vereisen wordt verstrekt door de vrijwilligers met magen die ik zo goed en gezond mogelijk help vullen. Dat compenseert.”

> Heb jij net als Guy zin in een buitengewone ervaring als vrijwilliger bij Mercy Ships? Kijk hoe jij kan helpen.