Verpleegkundige Natalie De Four op tweede missie met Mercy Ships
Toen verpleegkundige Natalie De Four zich voor de tweede keer aanmeldde als vrijwilliger bij Mercy Ships, wist ze dat haar ervaring bijzonder zou worden. Maar niets kon haar voorbereiden op de intensiteit en de emotionele rijkdom van haar weken aan boord van de Africa Mercy in Madagaskar. “We brachten niet alleen medische zorg, maar ook hoop en menselijkheid”, vertelt ze.
Als verpleegkundige werkte Natalie op de postoperatieve afdeling MAX-FAX, waar ze kinderen verzorgde na gezichts- en kaakoperaties. Haar dagen waren gevuld met wondverzorging, pijnbestrijding, gesprekken via de lokale day crew en vooral veel luisteren en troosten. “Soms was met de patiëntjes knutselen en spelen belangrijker dan een medische handeling”, glimlacht ze.
(Lees verder onder de foto)
Momenten die bijblijven
Sommige herinneringen laten zich niet uitwissen. Zoals Elina, een meisje met een aangeboren gezichtsafwijking. “Na haar operatie was ze stil en verlegen. Toen ik besefte dat ze haar nieuwe gezichtje nog niet had gezien, gaf ik haar een spiegel. Ze keek even en toen verscheen die glimlach. Het was één van de mooiste die ik ooit heb gezien. Het brak mijn hart en vulde het tegelijk met vreugde.”
Of de vader die spontaan begon te dansen in de gang toen hij hoorde dat de operatie van zijn zoon geslaagd was. “Hij pakte mijn handen en riep: ‘God heeft jullie gestuurd!’ Het hele team stond erbij met tranen in de ogen. Dat was pure dankbaarheid.”
Niet alle ontmoetingen hadden woorden nodig. “Een jonge man die geopereerd was aan een tumor in zijn nek kon na de ingreep niet praten. Toen ik hem verzorgde, keek hij me aan en legde zijn hand op zijn hart. Dat was genoeg. We begrepen elkaar. Zulke momenten tonen de kracht van menselijk contact voorbij taal en cultuur.”
(Lees verder onder de foto)
Verbonden over grenzen heen
Aan boord werkte Natalie samen met mensen uit meer dan veertig landen. “We leerden elkaars gewoontes en humor kennen. Buiten het schip bezochten we samen lokale markten, aten ijsjes bij de gelateria en probeerden enkele woorden Malagassisch te leren. De warmte van de mensen was hartverwarmend.”
Deze missie heeft haar veranderd. “Ik heb geleerd dat zorg niet alleen in medicijnen zit, maar in aandacht, respect en aanwezigheid. Ik heb gezien hoe één operatie een leven kan veranderen – niet alleen fysiek, maar ook sociaal en emotioneel.”
(Lees verder onder de foto)
Dankbaarheid en terugblik
“Ik ben Mercy Ships dankbaar voor deze tweede kans, en de mensen van Madagaskar voor hun vertrouwen, hun verhalen en hun kracht”, besluit Natalie. “Hun veerkracht inspireert me, elke dag opnieuw. Ik hoop dat ik volgend jaar mag terugkeren.”
