Yvonne (69) staat klaar voor haar vierde keer als vrijwilligster op het ziekenhuisschip de Africa Mercy. Ze werkte jarenlang in de toeristische sector en voelt zich daarom als een vis in het water in de afdeling Hospitality. Nu ze op pensioen is, wil ze graag het goede in de wereld bevorderen.

Wat zal je doen op het schip?

Yvonne: “Het is mijn taak om nieuwe vrijwilligers die op het schip arriveren, onder te brengen in een kajuit. Dat zijn kamers uitgerust met stapelbedden waar 6 tot 10 personen slapen. Elk bed is voorzien van gordijntjes voor wat privacy en er zijn trouwens ook een beperkt aantal hutten voorzien voor koppels. Ik verschoon bedden, kijk welke plaatsen beschikbaar zijn en wijs nieuwkomers de weg.”

“Er is een groot verloop op de Africa Mercy, omdat er gemiddeld 450 vrijwilligers verblijven tijdens een missie. Het is dus een grote puzzel die dagelijks verandert. Het is praktisch onmogelijk om met elke persoonlijke wens rekening te houden. Bij mijn taken horen dus ook discussies met mensen die liever in het onderste bed willen slapen. Een teamgeest is nodig en soms moet je mensen uitleggen dat het niet anders kan, maar dat is eerder een uitzondering.”

“Daarnaast leid ik allerlei bezoekers op het schip rond: politici, journalisten of andere VIP’s zoals nationale bekendheden of ambassadeurs van de organisatie.”

Niet meteen een taak die je zou verwachten bij Mercy Ships. Hoe ben je er ingerold?

Yvonne: “Nu ik op pensioen ben wilde ik mijn energie stoppen in het goede doen en meer liefde tonen. Bijna overal waar je om je heen kijkt in de pers of de maatschappij, ligt de nadruk op miserie en wat er fout gaat. Dat er nog mensen zijn die anderen helpen, zouden we meer moeten tonen.”

“Wanneer een vriendin me vertelde over Mercy Ships was ik meteen geïnteresseerd. Alleen, ik was geen verpleegster of dokter, dus ik wist niet hoe ik zou kunnen helpen. Maar na contact met hen verzekerden ze me dat er genoeg andere functies waren. ‘Met je ervaring als gids in de toeristische sector kan je zeker in Hospitality helpen’, zegden ze me. En of ik over twee weken kon vertrekken? (lacht).”

“Daarna ging het snel en schreef ik me in voor een periode van 3 maanden. Ik had het zo naar mijn zin dat ik uiteindelijk een maand extra ben gebleven. De warmte en oprechte dankbaarheid van patiënten wiens leven ten goede is veranderd is onbeschrijflijk, dat voel je tot in je binnenste. Nu staat mijn vierde missie voor de deur en ik popel om te vertrekken.”

Je bent al een ervaren rot. Heb je goede raad voor nieuwkomers?

Yvonne: “Doe het! Vertrekken met een open geest en een teamspirit is alles wat je nodig hebt om de tijd van je leven te beleven. Wees niet bang om alleen te gaan, je maakt zo snel vrienden. Mijn vriendinnen verklaarden me voor gek dat ik alleen ging. Maar met 450 enthousiaste vrijwilligers van alle leeftijden aan boord, ben je nooit eenzaam.”