Stephan Vanfleteren
Stephan Vanfleteren zegt:
Vaak ben ik al op stap gegaan met ngo’s maar nog nooit heb ik zo’n efficiënte organisatie gezien.
Als kritische ongelovige was ik dan ook helemaal gecharmeerd door hun inzet zonder een zuchtje bekeringsdrang. Een christelijke deugd die universeel is.
Zeker als je weet dat de meeste patiënten moslims zijn.
Ameloblastoma, neurofibromatose, orthodesis. Het lijken wel namen van vreselijke ziekten. Wel, dat zijn het ook !
Tumoren, brandwonden, hazenlippen, misvormingen, huidziektes, ooginfecties enz…
Meer dan eens heb ik naakt vlees gezien, een gapend gat, een etterend gezwel, een ontstoken wond, een gruwelijke tumor.
Er was soms geen buitenkant. Ik keek soms letterlijk in de persoon. Of omgekeerd, wat binnen hoort te zitten, kwam naar buiten. Onzichtbare gezichten, een gruwelijke contradictie.
Zo fotografeerde ik op mijn eerste reis Thierno, mijn heftigste portretopnames ooit. De man kon niet spreken, amper ademen. Een gigantische tumor zat verstopt achter een sjaaltje.
Beschroomd vroeg ik of ik hem mocht fotograferen zonder doekje voor zijn gezicht. Het mocht. Zo ziet een tumor er dus uit.
Kanker kreeg een vorm, een kleur, een geur. Het druipend vocht van de tumor dat uit zijn mond kwam, zien jullie niet op de grond vallen. Maar ik hoop dat je de moed van de man ziet.
Een jaar later zag ik Thierno terug en kon ik voor het eerst zijn stem horen.
Een stem, een lach en een oog verstopt achter een zwart ooglapje. Een mens van vlees en bloed. De mens werd teruggehaald, de identiteit teruggegeven en waardigheid terug geschonken door Mercy Ships.
(uit toespraak van Stephan Vanfleteren n.a.v. opening tentoonstelling People of Mercy, Antwerpen, 28 september 2017)