Professor emeritus Diane in de kombuis
Ze heeft er veel voor over gehad om enkele maanden vrijwilligerswerk te kunnen doen aan boord. Een paar kilo’s afvallen, medicijngebruik afbouwen, de juiste periode vinden die zowel in haar agenda, als in de werkplanning van het schip paste, alle papierwerk en visum in orde krijgen, maar eind augustus vertrok Diane vol enthousiasme voor een werkperiode van iets meer dan 2 maanden aan boord van de Africa Mercy. We laten deze spraakzame professor Emeritus graag zelf aan het woord.
Vertraging
“Onze vlucht met Brussels Airlines naar Kameroen had een vertraging van ongeveer 2 1/2 uur omdat er een vlucht vanuit Parijs afgelast was en daar zaten nogal wat personen op die de aansluitende vlucht naar Douala moesten hebben. Later vernamen we dat heel wat van hen vrijwilligers waren die ook naar het schip moesten: Amerikanen, Nieuw Zeelanders, veelal verplegend personeel, want op 4 september zouden de operaties starten en alles diende hiervoor natuurlijk in orde te zijn.
Aangekomen wachtte er een reus op ons in het donker… het schip. Wat een ervaring, we waren wel een beetje moe van de doorstane emoties, het wachten, maar eind goed al goed. Zonder enige discussie van mijn collega’s kreeg ik in de kajuit de onderste slaapplaats van een stapelbed. Ik moet ’s nachts altijd opstaan en dan in het donker naar beneden te komen, kan je best vermijden. De dag nadien werden we ingeleid in onze job en gedurende 14 dagen moesten we wennen aan het schema. We werken immers in twee ploegen. De werkverdeling is zeer goed, regelmatig een vrije dag en de dagen worden onderbroken door in de voor- en namiddag en pauze in te lassen van ongeveer 15 minuutjes, waarin dan koffie of iets dergelijks kan gedronken worden.
Komkommers
Hoe hier getoverd wordt met het voedsel is bewonderenswaardig, alhoewel ik moet toegeven dat het de laatste 3 à 4 weken nog verbeterd is. De hele dag op mijn voetjes staan, speelt me wel parten. Als er dan nog een voorbereiding moet gebeuren voor het ontbijt of het avondmaal afgeruimd moet worden, voel ik dit wel aan mijn benen. Niet dat het werk in de keuken zelf te hard is, absoluut niet, maar het is het stilstaan op één plaats. Als ik het geluk heb terug te kunnen komen zou ik wel een andere job aan boord willen. Er zijn zoveel dingen te doen. In de kombuis deed ik reeds een aantal voorstellen om de dingen vlotter te laten verlopen. Het heuglijke nieuws is dat er onderdelen onderweg zijn om komkommers machinaal te kunnen snijden.
Uitzonderlijke sfeer
De sfeer is uitzonderlijk hier aan boord. We zijn hier allemaal als vrijwilligers met dezelfde inzet, dus we begrijpen mekaar. Als er dan al eens een woordje valt, wordt door praten alles opgelost. Schitterend is dat iedereen met iedereen aan tafel zit. Voor de mensen aan boord worden nu regelmatig uitstappen georganiseerd. Dit was nog niet het geval in die beginperiode, als je dan nog in het weekend moet werken, dan vallen een aantal mogelijkheden weg, maar goed, de mangroves en het bezoek aan de chimpansees heb ik dan toch kunnen meemaken. Ontvang van mij zonnige groetjes vanaf de Africa Mercy, gelegen in Douala aan de Wouri.”
Lees ook:
